Het glas van Bas Künen (52 jaar, geb. 23-06-1971) uit Oostrum is niet halfvol, maar helemaal vol. Alles is mogelijk, als je maar bereid bent om hard te werken voor je doel, vindt hij. En doelen? Die heeft Bas genoeg. Een fijn gezin en leuke baan kan hij al van zijn lijstje afstrepen, maar in de toekomst wil hij in ieder geval nog een boek schrijven, autoracen en voor zijn vijftigste die marathon lopen. Dat laatste is helaas door Corona niet gelukt. Wel staat alweer een halve Marathon op de planning in het voorjaar van 2023.
Oostrum is heel belangrijk voor Bas. Hij is er geboren en getogen. Zijn beste vrienden leerde hij er letterlijk in de wieg kennen. “Een groep van zeven man”, vertelt hij. “Uiteindelijk is de groep uitgewaaierd, maar is bijna iedereen weer terug op de geboortegrond. We komen nog vaak allemaal bij elkaar. Onlangs zijn we bijvoorbeeld nog naar Pinkpop geweest. Het is heel speciaal, die groep. We zijn heel close. Eén van de groepsleden is in 2000 overleden. Dat heeft een hoop impact gehad, maar daardoor zijn we uiteindelijk alleen maar nog hechter geworden.”
Zijn vrouw Inge ontmoette Bas 27 jaar geleden op carnavalsdinsdag. “Ik zag haar net voordat het café ging sluiten”, weet hij nog. Inge is zijn steun en toeverlaat. “Ik ben soms naïef en overenthousiast. Zij remt me af als dat nodig is.” Inmiddels zijn ze 'vijftien jaar getrouwd en hebben ze twee kinderen: Isa van 14 en Stan van 10 jaar. “Heel burgerlijk: getrouwd, een dochter en een zoon, een koophuis en twee middenklassers voor de deur. We hebben nog net geen labrador”, lacht hij. “Een doorsnee gezin.” En de familie Künen heeft dan misschien geen hond, maar had vb wel een boot. Die heb ik 6 jaar mogen hebben en inmiddels verkocht. Deze lag in de jachthaven in Wanssum. “Ik heb geen boot gekocht, maar een stukje vrijheid”, legt Bas uit. “Wat is er lekkerder dan met vrienden varen op het Leukermeer? Zonnetje erbij en dan hoef je even helemaal niets.”
‘Even helemaal niets’ komt echter niet vaak voor in zijn agenda. ’s Zondags is hij vaak in zijn eigen stukje bos te vinden met een motorzaag om hout te zagen voor de kachel, maar de rest van de week is aardig volgepland. Zijn gezin en baan krijgen natuurlijk tijd, maar daarnaast is hij ook Fractievoorzitter en raadslid voor VVD in Venray. “Ja, ik kom wel eens tijd tekort”, geeft hij toe. “De balans vinden is af en toe moeilijk. Vooral vroeger had ik daar last van. Toen Isa net geboren was, werkte ik 50 uur in de week en volgde ik mijn hbo-opleiding. Dat bleek ‘too much’. Ik had het nooit van mezelf gedacht, maar ik kreeg een burn-out.” En dat pastte eigenlijk helemaal niet bij hem, vond Bas. “Ik ben heel positief ingesteld, zoiets gebeurt mij niet dacht ik.” Zijn burn-out bleek een keerpunt in zijn leven. “Ik ben me bezig gaan houden met mindfulness. Het hielp me met relativeren: af en toe moet je gewoon een stapje terug doen.”
Sinds zijn burn-out is Bas niet minder plannen gaan maken, maar is hij deze wel beter gaan verdelen. “Ik heb een ‘curriculum futurum’ gemaakt, een toekomstplanning voor mijn leven. Ik was altijd een dolende dertiger, ook toen ik veertig werd. Toen ben ik al mijn levensdoelen op gaan schrijven en gaan ordenen in een tijdslijn. Zo weet ik wat ik allemaal nog wil bereiken. Het houdt me scherp.” Een paar dingen heeft hij al kunnen afstrepen: een hbo-opleiding, een gezin en een baan in de productie. Ik werkte lang in de logistiek, na een korte uitstap in de productie bij filmtafelproducent Steenbeck en bij een bevriende lokale dakdekker, CJV ben ik voor mezelf begonnen, als Game Changer in logistieke omgevingen. Hierbij maak ik ook gebruik van deze CF-tool, om medewerkers in de organisaties, die ik mag bijstaan, te activeren om meer uit zich zelf te halen, of om te laten inzien dat ze misschien niet op hun plek zitten.
Meer hierover: https://www.facebook.com/QNNChangeManagement
Ik voel me hier als een vis in het water. Dit wil ik minimaal tien jaar blijven doen. Daarna wil ik nog iets in de non-profitsector doen.
Een ander doel dat hij onlangs heeft kunnen afvinken is de politiek ingaan. “Ik wil de wereld een beetje beter maken. Dan moet je bij jezelf beginnen. Niet alleen maar praten over duurzaamheid, maar ook echt die zonnepanelen op je dak gooien”, legt hij uit. “In de politiek kun je ook iets bijdragen aan je dorp of gemeente, dus ik meldde me aan bij de VVD. Ik wilde eigenlijk niet meteen op een verkiesbare plaats staan, maar door wat interne verschuivingen binnen de VVD eindigde ik op plaats twee tijdens de verkiezingen in maart.” Dat leverde hem een zetel in de gemeenteraad van Venray op. “Dus toen ging ik er gewoon voor. Het vergt veel energie, maar ik krijg er ook heel veel energie voor terug. Ik vind het super gaaf om te doen.”
Zijn ‘curriculum futurum’ loopt door tot zijn negentigste. “Die leeftijd wil ik graag halen”, legt hij uit. “Met mijn boerenverstand en twee voeten op de grond, genietend van alle momenten. En daarna is het wel mooi geweest.” Tot die tijd wil hij in ieder geval nog autoracen, seminars geven en een boek schrijven. En een marathon lopen voor zijn vijftigste, niet te vergeten. “Het lijkt misschien gek, maar deze planning geeft mij rust. Het helpt me. Anders doe ik maar wat.